Ściana z bali o grubości nie mniejszej niż 14 cm …

Wyrok Sądu Administracyjnego w Warszawie – VII SA/Wa 667/08 – Wyrok

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kuśmirek, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Asesor WSA Paweł Groński (spr.), Protokolant Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi E.W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] lutego 2008 r. znak […] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej E.W. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

Decyzją z dnia […] lutego 2008 r., znak: […] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm. (dalej kpa), po rozpatrzeniu odwołania J. i R.M. od decyzji Wojewody […] z dnia […] stycznia 2007 r., znak: […] stwierdzającej nieważność decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r., znak: […] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej J. i R.M. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ewid. […] wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. […] oraz zjazdem z drogi głównej na działce nr ewid. […] w K., uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody […] z dnia […] stycznia 2007 r. w części dotyczącej zaprojektowanej inwestycji na działce o nr ewid. […] i w tym zakresie odmówił stwierdzenia nieważności natomiast w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Z akt sprawy wynika, że po wszczęciu na wniosek E.W. nadzwyczajnego postępowania administracyjnego decyzją z dnia […] stycznia 2007 r. Wojewoda […] stwierdził nieważność Starosty […] z dnia […] września 2005 r. wskazując, że jest dotknięta wadą wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 kpa, gdyż narusza § 272 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, że stosownie do przepisu art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Organ podniósł, że w przedmiotowej sprawie do wniosku o pozwolenie na budowę J. i R.M. dołączyli oświadczenie, które dotyczy tylko działki o nr ewid. […], natomiast brak jest oświadczenia odnośnie działki o nr ewid. […], na której została zaprojektowana infrastruktura techniczna budynku, zaś z akt sprawy wynika, że działka nr […] jest własnością E.W. Dlatego, decyzja Starosty […] z dnia […] września 2005 r., znak: […] w zakresie działki nr […] została wydana z rażącym naruszeniem art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego.

Jednocześnie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że weryfikowana w tym postępowaniu decyzja Starosty […] w części dotyczącej działki nr […] została wydana w oparciu o właściwą podstawę prawną, nie narusza przepisów o właściwości, a także sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Ponadto sporna inwestycja jest zgodna z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego gminy K. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy K. z dnia […] lipca 2001 r. nr […]. Jak bowiem wynika z akt sprawy działki, na których została zaprojektowana przedmiotowa inwestycja znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem M -5, przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową, pensjonatową, związaną z nieuciążliwą działalnością usługową i gospodarczą, w tym rolniczą oraz niezbędne wewnętrzne drogi dojazdowe i towarzyszącą infrastrukturę techniczną. Dla tych terenów miejscowy plan ustala, że budynki mieszkalne mogą być realizowane w formie budynków jednorodzinnych wolnostojących. Dodatkowo organ stwierdził, że w przedmiotowej sprawie dokonano odstępstwa od warunków określonych w § 6 ust. 2 pkt 6 lit. a i pkt 7 lit. a miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które dotyczą bezwzględnej wielkości powierzchni działki oraz formy architektonicznej budynku. Jednakże stosownie do treści § 2 ust. 5 tego planu w przypadkach szczególnych, zwłaszcza w przypadku rozwiązań nowatorskich, o wysokich walorach estetycznych i nie stwarzających dysharmonii z otaczającym krajobrazem, ustala się możliwość odstąpienia od wymagań § 6 i 8 ust. 2 pkt 6 i 7-9 w oparciu o opinię gminnej komisji ds. urbanistyki i architektury wyrażaną na wniosek wójta gminy. W niniejszej sprawie odstępstwo dokonano za zgodą Wójta Gminy K. po zasięgnięciu opinii Gminnej Komisji ds. Urbanistyki i Architektury, co poświadcza pismo z dnia […] sierpnia 2005 r., znak: […], a zatem zgodnie z procedurą przewidzianą w planie.

Dodatkowo Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego podniósł, że do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę został załączony projekt budowlany sporządzony przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane, który został uzupełniony stosownie do obowiązku nałożonego postanowieniem Starosty […] z dnia […] sierpnia 2005 r., znak: […].

Organ odwoławczy ocenił, że decyzja Starosty […] z dnia […] września 2005 r. jest zgodna z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, odnoście odległości projektowanej inwestycji od granicy z działkami sąsiednimi.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie podzielił stanowiska Wojewody […] dotyczącego rażącego naruszenia § 272 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. Wskazał, że decyzja Starosty […] została wydana w oparciu o dokumentację przedstawioną przez inwestora, w której znajduje się opinia Instytutu Techniki Budowlanej z dnia 27 stycznia 2004 r., z której wynika, że dla budynków o konstrukcji drewnianej opierającej się na węgłach ścianą nierozprzestrzeniającą ogień jest ściana o grubości nie mniejszej niż 14 cm. Natomiast jak wynika z projektu budowlanego w planowanym budynku grubość ścian wynosi 20 cm. W związku z tym organ uznał, że są to ściany nierozprzestrzeniające ogień, dla których ma zastosowanie § 272 ust. 2 cytowanego rozporządzenia odnośnie odległości z niezabudowaną działką budowlaną nr […]. Zgodnie z tym przepisem budynki jednorodzinne, rekreacji indywidualnej oraz budynki mieszkalne zagrodowe i gospodarcze ze ścianami i dachami nierozprzestrzeniającymi ognia powinny być sytuowane w odległości nie mniejszej od granicy sąsiedniej niezabudowanej działki, niż jest to określone w § 12 tego rozporządzenia. Jak wynika natomiast z projektu budowlanego odległość projektowanego budynku ze ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych jest zgodna z wymaganiami określonymi w § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., który przewiduje, że budynek na działce budowlanej należy sytuować w odległości od granicy nie mniejszej niż 3 m. w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy.

Powyższa decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego stała się przedmiotem skargi E.W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie § 272 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, art. 107 kpa poprzez pominięcie w uzasadnieniu decyzji obligatoryjnych jego elementów oraz naruszenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z tego względu, iż w dniu wydawania zaskarżonej decyzji obowiązywał inny plan zagospodarowania kwalifikujący w odmienny sposób grunt skarżącej.

W uzasadnieniu skargi E.W. podniosła, że organ niezasadnie ograniczył rozważania dotyczące naruszenia § 272 cytowanego wyżej rozporządzenia do grubości ścian, podczas gdy przepis ten dotyczy również dachów. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że drewniane ściany i dach spornego budynku są elementem rozprzestrzeniającym ogień.

Ponadto zarzuciła, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ nie zawarł żadnych rozważań dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W ocenie skarżącej rażąca wadliwość zaskarżonej decyzji polega na bezspornym fakcie, że inwestorzy uzyskali pozwolenie na budowę na należącej do nich działce o nr ewid. […], natomiast na działce nr ewid. […] należącej do skarżącej infrastrukturę techniczną tego budynku. Okoliczności te wskazują na konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji i ponowne rozpatrzenie całej sprawy.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W konsekwencji sąd administracyjny dokonuje kontroli zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego i to z przepisami obowiązującymi w dacie jego wydania, co oznacza, że kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Uwzględniając powyższe kryteria Sąd uznał, iż skarga podlega uwzględnieniu, choć z innych powodów, niż podniesione w skardze, ponieważ zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego i postępowania administracyjnego, mającym wpływ na wynik sprawy.

Przede wszystkim należy podkreślić, że Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie podzielił zdecydowanej większości argumentów zawartych w decyzji Wojewody […] z dnia […] stycznia 2007 r., znak: […] stwierdzającej nieważność decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r., znak: […] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej J. i R.M. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ewid. […] wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. […] oraz zjazdem z drogi głównej na działce nr ewid. […] w K. W szczególności organ odwoławczy nie dopatrzył się rażącego naruszenia § 272 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. oraz naruszenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wskazując na ewidentną zgodę na odstępstwo dotyczące przekroczenia wielkości kubatury projektowanego budynku wyrażoną w piśmie z dnia […] sierpnia 2005 r., znak: […], zgodnie z procedurą przewidzianą w § 2 ust. 5 planu.

Przesłanką, na której Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego oparł stwierdzenie nieważności części decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r. jest ustalenie rażącego art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, gdyż inwestorzy dołączyli oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wyłącznie w odniesieniu do działki o nr ewid. […], nie składając analogicznego oświadczenia odnośnie działki o nr ewid. […], na której została zaprojektowana infrastruktura techniczna budynku. Dodatkowo organ wskazuje, że z akt sprawy wynika, że działka nr […] jest własnością E.W. Odnosząc się do tego argumentu należy stwierdzić, iż nie znajduje on zupełnie potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym sprawy. Z akt sprawy wynika bowiem ponad wszelką wątpliwość, że w stosunku do działki o nr ewid. […] oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane inwestorzy złożyli jednocześnie z projektem budowlanym. Niemniej jednak analogiczne oświadczenie w odniesieniu do działki o nr ewid. […] inwestorzy złożyli wypełniając obowiązek uzupełnienia braków w projekcie budowlanym nałożony postanowieniem Starosty […] z dnia […] sierpnia 2005 r., znak: […] i znajduje się ono w aktach sprawy (vide karta 20 akt administracyjnych). Dodatkowo, z wypisu z rejestru gruntu wynika, że działka ta nie jest własnością E.W.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, 80 kpa, ze względu na ewidentny błąd w ocenie zgromadzonego materiału dowodowego dotyczący naruszenia art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W konsekwencji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego naruszył również art. 107 § 3 kpa ze względu na wadliwie uzasadnioną przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r.

Dodatkowo Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego naruszył art. 77 kpa, gdyż prowadząc postępowanie odwoławcze nie rozpatrzył całości sprawy ponieważ uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody […] w części dotyczącej zaprojektowanej inwestycji na działce o nr ewid. […] i w tym zakresie odmówił stwierdzenia nieważności natomiast w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, a zatem zarówno w odniesieniu do działki o nr ewid. […], jak też działki nr ewid. […], na którym zaprojektowano zjazd z drogi głównej w K. Argumentacja zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji odnosi się jedynie do działek o nr ewid. […] i nr ewid. […], natomiast organ pominął całkowicie kwestię oceny zaprojektowanego zjazdu na działce o nr ewid. […] utrzymując jednocześnie w mocy stwierdzenie nieważności decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r. także w tej części.

Wskazane uchybienia w postępowaniu administracyjnym mają niewątpliwie istotny wpływ na wynik sprawy co uzasadnienia wyeliminowanie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

Prowadząc na nowo postępowanie odwoławcze Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego zobowiązany będzie do ponownej oceny legalności decyzji Starosty […] z dnia […] września 2005 r. w zakresie dotyczącym każdej z działek, na których zaprojektowano całość inwestycji, a zatem nie tylko działki o nr ewid. […] i nr ewid. […] ale również nr ewid. […] mając wszakże na uwadze dotychczas poczynione ustalenia, w szczególności dotyczące zastosowania w niniejszej sprawie cytowanego § 272 rozporządzenia Ministra Infrastruktury oraz zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Organ powinien mieć także na uwadze, że do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej w oparciu o art. 156 § 1 pkt 2 kpa nie wystarczy ustalenie ewentualnego naruszenia prawa np. w postaci uchybienia warunkom technicznym określonym w przytoczonym wyżej akcie wykonawczym, ale jednoznaczne stwierdzenie jego rażącego, kwalifikowanego charakteru. Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji byłaby bowiem sytuacja, w której bezsporne i niewymagające skomplikowanych zabiegów interpretacyjnych naruszenie prawa nie daje się pogodzić w żadnym stopniu w obowiązującym porządkiem prawnym.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit c) oraz art. 152 i 200 cytowanej wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku.

Na podstawie – http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/FF7FF8AD17.rtf.