Ocieplenie ścianki kolankowej

Realizując budynek mieszkalny z poddaszem użytkowym nie zawsze wiadomo co zrobić ze skosami na styku krokwie – płaszczyzna podłogi. Przestrzeń tę można zostawić otwartą lub ją zabudować. W przypadku zabudowy Przestrzeń tę można pozostawić ją jako nieużytkową lub wykorzystać jako schowek. Pozostawiając przestrzeń jako nieużytkową można pozostawić ją jako ocieploną bądź nie ocieploną. W zależności od powyższego podziału – ocieplona lub nie ocieplona – istnieją dwa różne sposoby wykończenia przegród tworzących tę przestrzeń.

W tym zakresie rozróżnić należy dwa rozwiązania:

  • w przypadku przestrzeni ocieplonej – z ocieploną połacią dachową,
  • w przypadku przestrzeni nieocieplonej – z ocieploną ścianką kolankową.

W przypadku zachowania przestrzeni jako ocieploną należy dokonać ocieplenia połaci dachu bez konieczności ocieplania ścianki kolankowej (rys. 1).

kolanko_1

W przypadku przeznaczenia przestrzeni skosu jako części nieużytkowej i nie ogrzewanej należy ocieplić ściankę kolankową i fragment stropu międzykondygnacyjnego w części skosu traktując je jako przegrody zewnętrzne. (rys. nr 2) W tym przypadku konieczne jest założenie wszystkich warstw – folii wiatroizolacyjnej, izolacji cieplnej i folii opóźniacza pary.

kolanko_2
Na budowach częściej spotyka się rozwiązanie z ocieplaną ścianką kolankową mimo iż to rozwiązanie prawidłowo wykonane jest trudniejsze i droższe w realizacji od sposobu z ocieploną połacią dachu. Niestety, w rozwiązaniu tym przeważnie zapomina się o prawidłowym ociepleniu stropu w rejonie skosu i założeniu w nim warstw jak dla przegrody zewnętrznej, a w szczególności paro- i wiatroizolacji. Powyższe uwagi dotyczą także warstw ścianki kolankowej (rys. 3).

kolanko_3

Przyczyną, dla której stosuje się trudniejszą metodę, jest brak koordynacji robót na budowie. W większości bowiem przypadkach, wykonując konstrukcję dachu, montuje się jednocześnie szkielet ścianki kolankowej, nie przerywając robót na założenie izolacji cieplnej i opóźniacza pary przed montażem ścianki kolankowej. Później, kiedy już ścianka została postawiona trudno o prawidłowe i szczelne ułożenie izolacji połaci dachowej. Izoluje się więc ściankę kolankową, jednak już bez montażu wiatroizolacji po zewnętrznej stronie ścianki. A przecież zamknięta przestrzeń skosu zostaje nie ogrzewana i ścianka kolankowa winna być traktowana jako przegroda zewnętrzna z wszystkimi należnymi jej warstwami.

Zatem układ warstw w ściance kolankowej winien przedstawiać się następująco: (od wewnątrz)

  • płyta gipsowo-kartonowa,
  • opóźniacz pary wodnej,
  • izolacja cieplna w ilości gwarantującej współczynnik U poniżej 0,20 W/m2K,
  • wiatroizolacja.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na fragment stropu parteru w zabudowanej części poddasza. Ten fragment stropu – od zewnętrznej ściany budynku do ścianki kolankowej stanowi przegrodę zewnętrzną. W związku z powyższym winien być zabezpieczony od dołu (cieplejszej strony przegrody) opóźniaczem pary a od góry wiatroizolacją chroniącą izolację cieplną przez migracją zimnego powietrza i wilgocią z powietrza (rys. nr 2).

Układ warstw powyższego fragmentu stropu winien przedstawiać się następująco: (od dołu)

  • wiatroizolacja
  • izolacja termiczna w ilości zapewniającej współczynnik U poniżej 0,25 W/m2K.
  • opóźniacz pary wodnej,
  • płyta gipsowo-kartonowa.

kolanko_4Najprostszym rozwiązaniem wydaje się być unikanie ścianki kolankowej. (rys. 4)

Opracował: Wojciech Nitka

Możesz również polubić…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

4 × pięć =