Ocieplenie ścianki kolankowej
Realizując budynek mieszkalny z poddaszem użytkowym nie zawsze wiadomo co zrobić ze skosami na styku krokwie – płaszczyzna podłogi. Przestrzeń tę można zostawić otwartą lub ją zabudować. W przypadku zabudowy Przestrzeń tę można pozostawić ją jako nieużytkową lub wykorzystać jako schowek. Pozostawiając przestrzeń jako nieużytkową można pozostawić ją jako ocieploną bądź nie ocieploną. W zależności od powyższego podziału – ocieplona lub nie ocieplona – istnieją dwa różne sposoby wykończenia przegród tworzących tę przestrzeń.
W tym zakresie rozróżnić należy dwa rozwiązania:
- w przypadku przestrzeni ocieplonej – z ocieploną połacią dachową,
- w przypadku przestrzeni nieocieplonej – z ocieploną ścianką kolankową.
W przypadku zachowania przestrzeni jako ocieploną należy dokonać ocieplenia połaci dachu bez konieczności ocieplania ścianki kolankowej (rys. 1).
W przypadku przeznaczenia przestrzeni skosu jako części nieużytkowej i nie ogrzewanej należy ocieplić ściankę kolankową i fragment stropu międzykondygnacyjnego w części skosu traktując je jako przegrody zewnętrzne. (rys. nr 2) W tym przypadku konieczne jest założenie wszystkich warstw – folii wiatroizolacyjnej, izolacji cieplnej i folii opóźniacza pary.
Na budowach częściej spotyka się rozwiązanie z ocieplaną ścianką kolankową mimo iż to rozwiązanie prawidłowo wykonane jest trudniejsze i droższe w realizacji od sposobu z ocieploną połacią dachu. Niestety, w rozwiązaniu tym przeważnie zapomina się o prawidłowym ociepleniu stropu w rejonie skosu i założeniu w nim warstw jak dla przegrody zewnętrznej, a w szczególności paro- i wiatroizolacji. Powyższe uwagi dotyczą także warstw ścianki kolankowej (rys. 3).
Przyczyną, dla której stosuje się trudniejszą metodę, jest brak koordynacji robót na budowie. W większości bowiem przypadkach, wykonując konstrukcję dachu, montuje się jednocześnie szkielet ścianki kolankowej, nie przerywając robót na założenie izolacji cieplnej i opóźniacza pary przed montażem ścianki kolankowej. Później, kiedy już ścianka została postawiona trudno o prawidłowe i szczelne ułożenie izolacji połaci dachowej. Izoluje się więc ściankę kolankową, jednak już bez montażu wiatroizolacji po zewnętrznej stronie ścianki. A przecież zamknięta przestrzeń skosu zostaje nie ogrzewana i ścianka kolankowa winna być traktowana jako przegroda zewnętrzna z wszystkimi należnymi jej warstwami.
Zatem układ warstw w ściance kolankowej winien przedstawiać się następująco: (od wewnątrz)
- płyta gipsowo-kartonowa,
- opóźniacz pary wodnej,
- izolacja cieplna w ilości gwarantującej współczynnik U poniżej 0,20 W/m2K,
- wiatroizolacja.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę na fragment stropu parteru w zabudowanej części poddasza. Ten fragment stropu – od zewnętrznej ściany budynku do ścianki kolankowej stanowi przegrodę zewnętrzną. W związku z powyższym winien być zabezpieczony od dołu (cieplejszej strony przegrody) opóźniaczem pary a od góry wiatroizolacją chroniącą izolację cieplną przez migracją zimnego powietrza i wilgocią z powietrza (rys. nr 2).
Układ warstw powyższego fragmentu stropu winien przedstawiać się następująco: (od dołu)
- wiatroizolacja
- izolacja termiczna w ilości zapewniającej współczynnik U poniżej 0,25 W/m2K.
- opóźniacz pary wodnej,
- płyta gipsowo-kartonowa.
Najprostszym rozwiązaniem wydaje się być unikanie ścianki kolankowej. (rys. 4)
Opracował: Wojciech Nitka